kolaborować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. pejorat. współpracować z niepopieraną przez większą część społeczeństwa władzą lub z władzami okupanta ze szkodą dla własnego kraju

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

hiperonimy:

współdziałać

kolaborować z hitlerowcami, z nazistami, z Niemcami, z okupantem; z reżimem, z władzą

	Był oskarżony i skazany za to, że kolaborował z hitlerowcami, że mordował polskich patriotów, że był zdrajcą narodu i pachołkiem Gestapo. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	Wioskowi wodzowie i szamani kolaborowali z białym reżimem. Godzili się na rolę obywateli drugiej kategorii w zamian za przywileje i pieniądze. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski, Grażyna Jagielska: Czarownice z Helen, Gazeta Wyborcza, 1996-12-20
	Bardzo znaczny procent inteligencji kolaborował z zaborcami. źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
	Dla części arabskich przywódców Saddam Husajn jest żywym wyrzutem sumienia. Pokazał, że zamiast kolaborować z „amerykańskim diabłem”, można mu się przeciwstawić. źródło: NKJP: Robert Stefanicki: Saddam Husajn zagrał światu na nosie, Gazeta Wyborcza, 1997-11-28
	Po II wojnie światowej Stalin oskarżył Inguszów o kolaborowanie z Niemcami i wygonił ich z Kaukazu na Syberię i pustynie Azji Środkowej. źródło: NKJP: Północna Osetia, Gazeta Wyborcza, 1992-11-02

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kolaborowałem +(e)m kolaborował	kolaborowałam +(e)m kolaborowała	kolaborowałom +(e)m kolaborowało	kolaborowaliśmy +(e)śmy kolaborowali	kolaborowałyśmy +(e)śmy kolaborowały
2 os.	kolaborowałeś +(e)ś kolaborował	kolaborowałaś +(e)ś kolaborowała	kolaborowałoś +(e)ś kolaborowało	kolaborowaliście +(e)ście kolaborowali	kolaborowałyście +(e)ście kolaborowały
3 os.	kolaborował	kolaborowała	kolaborowało	kolaborowali	kolaborowały

bezosobnik: kolaborowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kolaborował będę kolaborować	będę kolaborowała będę kolaborować	będę kolaborowało będę kolaborować	będziemy kolaborowali będziemy kolaborować	będziemy kolaborowały będziemy kolaborować
2 os.	będziesz kolaborował będziesz kolaborować	będziesz kolaborowała będziesz kolaborować	będziesz kolaborowało będziesz kolaborować	będziecie kolaborowali będziecie kolaborować	będziecie kolaborowały będziecie kolaborować
3 os.	będzie kolaborował będzie kolaborować	będzie kolaborowała będzie kolaborować	będzie kolaborowało będzie kolaborować	będą kolaborowali będą kolaborować	będą kolaborowały będą kolaborować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kolaborujmy
2 os.	kolaboruj	kolaborujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kolaborowałbym bym kolaborował	kolaborowałabym bym kolaborowała	kolaborowałobym bym kolaborowało	kolaborowalibyśmy byśmy kolaborowali	kolaborowałybyśmy byśmy kolaborowały
2 os.	kolaborowałbyś byś kolaborował	kolaborowałabyś byś kolaborowała	kolaborowałobyś byś kolaborowało	kolaborowalibyście byście kolaborowali	kolaborowałybyście byście kolaborowały
3 os.	kolaborowałby by kolaborował	kolaborowałaby by kolaborowała	kolaborowałoby by kolaborowało	kolaborowaliby by kolaborowali	kolaborowałyby by kolaborowały

bezosobnik: kolaborowano by

bezokolicznik: kolaborować

imiesłów przysłówkowy współczesny: kolaborując

gerundium: kolaborowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: kolaborujący

+

kolaborować

+

z KIM/CZYM

ang. collaborate

fr. collaborer

niem. kollaborieren

z łac. collaborāre ' 'współpracować'