wykorzeniać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

skutecznie zwalczać zjawisko lub cechę, które uważa się za szkodliwe

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

karczować
wypleniać
wytępiać

wykorzeniać hipokryzję, korupcję, łapówkarstwo, nałogi, jakieś praktyki, przesądy, zło, wady
wykorzeniać z pamięci, z serca, z umysłu, ze świadomości

	W pierwszym okresie nauki bardzo łatwo nabrać złych nawyków, które potem przez lata trzeba wykorzeniać. źródło: NKJP: (Łu): Nauczysz się w tydzień, Trybuna Śląska, 2003-01-19
	Od prawa karnego można wymagać, wymaga się nie tego, żeby wykorzeniało całkowicie jakieś złe zjawiska, tylko żeby je ograniczało i sprowadzało do stosownych rozmiarów. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 14.02.2001
	[...] większość naturalnych odruchów człowieka przeszkadza funkcjonowaniu systemu totalnego, musi więc być traktowana jako przestępstwo i wykorzeniana. źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Przestrzeń dzieł wiecznych: eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993
	Ci, którzy go znają, mówią, że jest „uciążliwie konsekwentny”. Akcję wykorzeniania słów na „k” i „ch” przeprowadzał metodycznie. źródło: NKJP: Beata Czarnecka: Na ulicach cicho sza, Ozon nr 7, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykorzeniałem +(e)m wykorzeniał	wykorzeniałam +(e)m wykorzeniała	wykorzeniałom +(e)m wykorzeniało	wykorzenialiśmy +(e)śmy wykorzeniali	wykorzeniałyśmy +(e)śmy wykorzeniały
2 os.	wykorzeniałeś +(e)ś wykorzeniał	wykorzeniałaś +(e)ś wykorzeniała	wykorzeniałoś +(e)ś wykorzeniało	wykorzenialiście +(e)ście wykorzeniali	wykorzeniałyście +(e)ście wykorzeniały
3 os.	wykorzeniał	wykorzeniała	wykorzeniało	wykorzeniali	wykorzeniały

bezosobnik: wykorzeniano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wykorzeniał będę wykorzeniać	będę wykorzeniała będę wykorzeniać	będę wykorzeniało będę wykorzeniać	będziemy wykorzeniali będziemy wykorzeniać	będziemy wykorzeniały będziemy wykorzeniać
2 os.	będziesz wykorzeniał będziesz wykorzeniać	będziesz wykorzeniała będziesz wykorzeniać	będziesz wykorzeniało będziesz wykorzeniać	będziecie wykorzeniali będziecie wykorzeniać	będziecie wykorzeniały będziecie wykorzeniać
3 os.	będzie wykorzeniał będzie wykorzeniać	będzie wykorzeniała będzie wykorzeniać	będzie wykorzeniało będzie wykorzeniać	będą wykorzeniali będą wykorzeniać	będą wykorzeniały będą wykorzeniać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wykorzeniajmy
2 os.	wykorzeniaj	wykorzeniajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykorzeniałbym bym wykorzeniał	wykorzeniałabym bym wykorzeniała	wykorzeniałobym bym wykorzeniało	wykorzenialibyśmy byśmy wykorzeniali	wykorzeniałybyśmy byśmy wykorzeniały
2 os.	wykorzeniałbyś byś wykorzeniał	wykorzeniałabyś byś wykorzeniała	wykorzeniałobyś byś wykorzeniało	wykorzenialibyście byście wykorzeniali	wykorzeniałybyście byście wykorzeniały
3 os.	wykorzeniałby by wykorzeniał	wykorzeniałaby by wykorzeniała	wykorzeniałoby by wykorzeniało	wykorzenialiby by wykorzeniali	wykorzeniałyby by wykorzeniały

bezosobnik: wykorzeniano by

bezokolicznik: wykorzeniać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wykorzeniając

gerundium: wykorzenianie

imiesłów przymiotnikowy czynny: wykorzeniający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wykorzeniany

odpowiednik aspektowy: wykorzenić

+

wykorzeniać

+

CO

Zob. korzenić; por. rozkorzeniać