wariantywny

Obecna sytuacja w obrębie repartycji końcówek dopełniacza liczby mnogiej rzeczowników nie jest jeszcze znormalizowana. System jest w tym zakresie dużo bardziej wariantywny niż w innych przypadkach.

źródło: Internet: wtn.wroc.pl/files/RKJ XL.pdf

Najcudowniejsza cudowność, że język polski jest wariantywny, ma formy tak rozmaite... [...].

źródło: Internet: 4lomza.pl/index.php?wiad

Natknąłem się jednak niedawno na prasową wypowiedź prof. Jana Miodka, który stwierdził, że dopuszczalna jest wariantywna odmiana tych nazwisk, tzn. iż można ją zmaskulinizować: Nie ma pana Nizia, Puzia, Bunia; Przyglądam się panu Niziowi, Puziowi, Buniowi, ale można ją także podciągnąć pod typ Matejko, Kościuszko, czyli: Nie ma pana Nizi, Puzi, Buni; Widzę pana Nizię, Puzię, Bunię.

źródło: NKJP: Internet

[...] niektóre czasowniki są wariantywne - np. klaskać. Można powiedzieć ja klaszczę, ty klaszczesz, ale można też powiedzieć ja klaskam, ty klaskasz i to jest dopuszczalne.

źródło: Internet: pl-pl.facebook.com/notes/słownik-polskopolski