niewypowiedzianie

  • książk.  w tak dużym stopniu, że trudno o tym mówić
  • wykładnik stopnia cechy

  • Uleganie opinii, owczy pęd niewypowiedzianie go denerwowały.

    źródło: NKJP: Zbigniew Raszewski: Raptularz (1965-67), 1967

    Jestem panu za wszystko niewypowiedzianie wdzięczny.

    źródło: NKJP: Tadeusz Breza: Urząd, 1960

    Widok wspaniały, ale nieopisanie smutny, chłopcu ścisnęło się serce, miał bowiem wrażenie, że to jakiś wódz-kapłan, może sam Kon-Tiki wchodzi po tych zmurszałych schodach ku zrujnowanej świątyni, niewypowiedzianie samotny, ostatni przedstawiciel świata, którego już nie ma.

    źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zamach na wyspę, 2001

    Poczułem się niewypowiedzianie głupio.

    źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Róża Selerbergu, 2006

    Husajn zawsze wspominał dziadka jako „człowieka, któremu zawdzięcza niewypowiedzianie wiele”.

    źródło: NKJP: David Hirst: Prawdziwy król sztucznego państwa, Gazeta Wyborcza, 1999-02-13

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • niewypowiedzianie _
    Cz., Przym. st. równy lub wyższy, Przysł. st. równy lub wyższy - cecha stopniowalna
    szyk: stały: antepozycja
  • Zob.  powiedzieć 

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 04.04.2019