mierzeja
-
geogr. wąski i długi pas lądu naniesiony przez fale morskie, oddzielający zatokę od morza
-
Występuje jako składnik nazw geograficznych, np. Mierzeja Helska, Mierzeja Wiślana.
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne -
- piaszczysta mierzeja
- mieszkańcy; lasy, plaże, teren mierzei
- kanał przez mierzeję
-
Park słynie oczywiście z wydm, które ciągną się wzdłuż Mierzei Łebskiej.
źródło: NKJP: Ewa Kuryluk: Kraina gór piaskowych, Gazeta Wyborcza, 1998-04-24
Gdyby nie przeciwstawiać się sile morza, zagrożone byłoby życie ludzi na mierzejach: w Helu, w Mielnie, kilku osadach koło Dziwnowa, na terenach depresyjnych - na dolnym tarasie Trójmiasta, w Łebie, Kołobrzegu, Ustce i na Żuławach.
źródło: NKJP: Bernard Konarski: Perspektywy ochrony brzegów polskiego Bałtyku, Zielone Brygady. Pismo Ekologów, 2002-10-01
Drogę, której szczegółów nie znamy, odbywali najpierw statkiem, wzdłuż Mierzei Wiślanej, stanowiącej wtedy jeszcze pasmo wąskich wysp.
źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2000
Może mnie obudziło słońce, taka gorąca łapa na powiekach i policzkach, albo może warkot awionetki nad mierzeją.
źródło: NKJP: Piotr Siemion: Niskie Łąki, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mierzeja
mierzeje
D. mierzei
mierzei
neut mierzej
char C. mierzei
mierzejom
B. mierzeję
mierzeje
N. mierzeją
mierzejami
Ms. mierzei
mierzejach
W. mierzejo
mierzeje
-
Pochodzenie niejasne: być może od przekształcenia nazwy własnej Nerzeja na Mierzeja przez Sebastiana Klonowica (1598); Nerzeja miałaby wywodzić się od rodzimego *nyrěja (Bańk)