-
2.
jęz. analiza wszystkich elementów danego języka i relacji między tymi elementami uwzględniająca ich rozwój w czasie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
sprzeczne: synchronia
synchronizm
-
- synchronia i diachronia
-
Oczywistością dla metody strukturalnej stało się traktowanie elementów języka jako wzajemnie się warunkującej całości, struktury. [...] Słowem-kluczem stała się synchronia (od greckiego syn „współ-” i chronos „czas”) jako opozycja do diachronii (gr. dia „poprzez”).
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Synchroniczny stan języka jest uwarunkowany diachronią.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. diachronia
diachronie
D. diachronii
diachronii
neut diachronij
char C. diachronii
diachroniom
B. diachronię
diachronie
N. diachronią
diachroniami
Ms. diachronii
diachroniach
W. diachronio
diachronie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
gr. diá '(po)przez' + gr. chrónos 'czas'
Znaczenie odnoszące się do językoznawstwa pod wpływem fr. diachronie.