stańcować - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stańcowałem +(e)m stańcował	stańcowałam +(e)m stańcowała	stańcowałom +(e)m stańcowało	stańcowaliśmy +(e)śmy stańcowali	stańcowałyśmy +(e)śmy stańcowały
2 os.	stańcowałeś +(e)ś stańcował	stańcowałaś +(e)ś stańcowała	stańcowałoś +(e)ś stańcowało	stańcowaliście +(e)ście stańcowali	stańcowałyście +(e)ście stańcowały
3 os.	stańcował	stańcowała	stańcowało	stańcowali	stańcowały

bezosobnik: stańcowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stańcujmy
2 os.	stańcuj	stańcujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stańcowałbym bym stańcował	stańcowałabym bym stańcowała	stańcowałobym bym stańcowało	stańcowalibyśmy byśmy stańcowali	stańcowałybyśmy byśmy stańcowały
2 os.	stańcowałbyś byś stańcował	stańcowałabyś byś stańcowała	stańcowałobyś byś stańcowało	stańcowalibyście byście stańcowali	stańcowałybyście byście stańcowały
3 os.	stańcowałby by stańcował	stańcowałaby by stańcowała	stańcowałoby by stańcowało	stańcowaliby by stańcowali	stańcowałyby by stańcowały

bezosobnik: stańcowano by

bezokolicznik: stańcować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stańcowawszy

gerundium: stańcowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stańcowany

+

stańcować

+

CO

Od: taniec.
Por. tańcować