-
1.
filoz. osoba, która identyfikuje się z poglądami metafizyki - nauki -
D. lp wymawiany: [metafizyka] lub metafizyka], M. lm wymawiany: metafizycy] lub [metafizycy].
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
hiperonimy: filozof
-
Stwierdził on wyraźnie, że kantowski i pokantowski immanentyzm, subiektywizm i agnostycyzm są nie do pogodzenia z doktryną. Zalecił, jako jedyną podstawę dla metafizyków katolickich - filozofię scholastyczną.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Legendy nowoczesności: eseje okupacyjne, 1996
[...] Neurath bynajmniej nie wykluczał, iż w nowym języku będzie można opisać jakąś część zjawisk, którymi zajmowali się metafizycy, a to przez zastosowanie ich obserwowalnych wskaźników.
źródło: NKJP: Jerzy Szacki: Historia myśli socjologicznej, 2002
Wielkim metafizykiem, w takim sensie, był na przykład Platon, który pisał w Timaiosie, że rozum posiadają bogowie, a rodzaj ludzki jakoś w małym stopniu.
źródło: NKJP: Magdalena Środa: Czy warto wierzyć w rozum, czyli o pułapkach i zaletach racjonalizmu, Wiedza i Życie, nr 1/1997, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. metafizyk
metafizycy
ndepr metafizyki
depr D. metafizyka
metafizyków
C. metafizykowi
metafizykom
B. metafizyka
metafizyków
N. metafizykiem
metafizykami
Ms. metafizyku
metafizykach
W. metafizyku
metafizycy
ndepr metafizyki
depr -
Od: metafizyka