tułacz

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. emigrant

  • 2.

    książk.  osoba, która wbrew swojej woli musiała opuścić ojczysty kraj
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Przynależność i podział terytorialny

    nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Funkcjonowanie państwa

    stosunki międzynarodowe

  • hiperonimy:  emigrant
  • Niektórzy polscy historycy przypuszczają, że uczestnikiem Roku Świętego w Rzymie mógł być nasz król-wygnaniec i tułacz, Władysław Łokietek, który konno przywędrował nad Tybr [...].

    źródło: NKJP: Anno Santo, Dziennik Polski, 1999-02-19

    Nie bez pewnego żalu opuszczałem gościnną Wyspę Brytyjską, która przez kilka lat była moją przystanią, prawie drugą ojczyzną dla bezdomnego tułacza [...].

    źródło: NKJP: Jerzy Odrowąż-Pieniążek: Więcej niż świadek, 2007

    Na Żywiecczyźnie okupant składał moim rodakom, którzy znajdowali się na specjalnie przygotowanych listach wysiedleńczych, propozycje, aby wpisywali się na listę osób pochodzenia niemieckiego [...]. Nie skorzystali z tej oferty i za to spotkał ich los tułacza, los wysiedleńca.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie z 41. posiedzenia Senatu RP w dniu 28 maja 2003 r.

    Poczuli się znów pielgrzymami, tułaczami i wygnańcami na obcej ziemi, nie odstępował ich bowiem kompleks klęski i poniżenia w oczach świata, dręczyły wyrzuty sumienia, że opuszczając kraj i wybierając życie bezpieczne, zrywają tym samym więzy z narodem, który cierpi pod dwoma okupacjami [...]

    źródło: NKJP: Jerzy Święch: Nowoczesność Szkice o literaturze polskiej XX wieku, 2007

    Kilka lat temu wyszła w Polsce książka o tułaczach Wielkiej Emigracji.

    źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Asystent śmierci. Powieść o karykaturach Mahometa, o miłości i nienawiści w Europie, 2007

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. tułacz
    tułacze
    ndepr
    tułacze
    depr
    D. tułacza
    tułaczy
    C. tułaczowi
    tułaczom
    B. tułacza
    tułaczy
    N. tułaczem
    tułaczami
    Ms. tułaczu
    tułaczach
    W. tułaczu
    tułacze
    ndepr
    tułacze
    depr
  • Rzeczownik od czasownika tułać się < psł. dial. *tulati sę 'wlec się, skradać się, włóczyć się'