-
3.
w starożytności ubiór wykonany z cienkiej, bezbarwnej tkaniny wełnianej, wkładany przez głowę i zawiązywany w pasie -
[tunika] lub [tunika]
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Ubranie
rodzaje i części ubrań
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: ubiór
-
Michałowi pozostały dwie ważne kreacje: ulubieńca i podczaszego bogów, Ganimeda, oraz mężnej Pallas Ateny, czyli rzymskiej Minerwy. Wolałem go oglądać odzianego tylko w króciutką grecką tunikę z dzbanem wina w dłoniach, on jednak zachwycony był obfitym, fałdzistym strojem bogini i jej złotym szyszakiem z wielkim pióropuszem, którym potrząsał zwycięsko.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Tak jak współczesne kobiety, tak i ówczesne Żydówki pragnęły ładnie wyglądać [...]. Mimo groźby kary boskiej kobiety się stroiły. Jeśli były biedne, zakładały długą, wełnianą tunikę, która sięgała aż do kostek.
źródło: NKJP: Jak zyli Izraelici w czasach Chrystusa?, Tygodnik Ciechanowski, 2006-12-25
Przed nim stał młody patrycjusz w krótkiej tunice chłopięcej, obramowanej purpurowym brzegiem.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
Można tu wypożyczyć stroje ze wszystkich epok: od starożytnych tunik do sukienek z okresu międzywojennego, odsłaniających damskie łydki.
źródło: NKJP: (MAWI): Wypożyczyć, żeby lśnić, Dziennik Łódzki, 2002-01-03
Dziewczęta wystąpiły w (dość skąpych) tunikach rzymskich między innymi w starożytnych ruinach na wyspie Rab i w koloseum w Puli.
źródło: NKJP: Małgorzata Derwich: Finalistki konkursu Miss Polski w Chorwacji, Gazeta Poznańska, 2001-09-21
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tunika
tuniki
D. tuniki
tunik
C. tunice
tunikom
B. tunikę
tuniki
N. tuniką
tunikami
Ms. tunice
tunikach
W. tuniko
tuniki
-
łac. tunica