-
2.
edytor. zespół danych jakiejś książki umieszczonych na jej karcie tytułowej i w metryce, zawierających nazwisko autora, tytuł, tom, miejsce i rok wydania oraz nazwę instytucji wydawniczej lub drukarni -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Środki masowego przekazu
wydawnictwa -
Komentarza interpretacyjnego wymaga tytulatura poszczególnych utworów, bowiem to w niej poukrywane są różnego rodzaju niespodzianki mogące utrudnić właściwe zrozumienie dzieła.
źródło: NKJP: Piotr Pirecki: Z problematyki ramy literackiej w komediach plebejskich XVII w. (wybrane zagadnienia), 2002
Typografia tomów utrzymana była w jednolitej gamie barwnej [...].Taki sam był koloryt okładek, z miękkiego kartonu lub twardych, oklejonych płótnem, z tytulaturą i ozdobnikami tłoczonymi (druk rotograwiurowy całości był wklęsły).
źródło: NKJP: Monika Rausz: Cuda Polski Rudolfa Wegnera: historia edycji, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tytulatura
tytulatury
D. tytulatury
tytulatur
C. tytulaturze
tytulaturom
B. tytulaturę
tytulatury
N. tytulaturą
tytulaturami
Ms. tytulaturze
tytulaturach
W. tytulaturo
tytulatury
Inne uwagi
Zwykle lp
-
niem. Titulatur
Od: łac. titulus 'napis, inskrypcja; tytuł (nazwa, określenie)'