-
1.
jęz. nieodmienny wyraz lub nieodmienna część wyrazu, których funkcją jest modyfikowanie treści jakiegoś innego wyrazu lub zdania -
W literaturze specjalistycznej używane są różne definicje partykuły, w zależności od założeń teoretycznych danego opisu języka.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
hiperonimy: część mowy
-
Oczywiście, reguła jest jednoznaczna i mówi o konieczności łącznej pisowni partykuły przeczącej „nie” z rzeczownikami. Rodacy robią notoryczne błędy przede wszystkim wtedy, gdy trzeba do tekstu wprowadzić rzeczowniki odczasownikowe, takie jak niewykorzystanie, niepalenie, niezgłoszenie, niedotrzymanie, nieosiągnięcie, niepicie, niewywiązywanie się, niezawiadomienie itp.
źródło: NKJP: Jan Miodek: Spokojnie, to nie epidemia!, Dziennik Zachodni, 2003-12-23
[...] mówimy „chodźcież wreszcie”. Dodajemy tam „ż”, żeby nasza mowa była intensywniejsza. [...] do jednego człowieka powiem „chodźże”. Tutaj „że” jest partykułą wzmacniającą.
źródło: NKJP: Ożeż ty!, Dziennik Polski, 2006-10-06
Traf chciał, że ich (chyba) ciężarówka rozpadła się kilkanaście kilometrów przed dotarciem do celu, w związku z czym (chyba) osiedlili się w miasteczku San Mateo. Dalsze używanie partykuły „chyba” może być nużące [...].
źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Filip Łobodziński: Sto płyt, które wstrząsnęły światem: kronika czasów popkultury, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. partykuła
partykuły
D. partykuły
partykuł
C. partykule
partykułom
B. partykułę
partykuły
N. partykułą
partykułami
Ms. partykule
partykułach
W. partykuło
partykuły
-
+ partykuła + (JAKA) -
łac. particula 'cząsteczka'