utuczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

podając zwierzęciu odpowiednie ilości jedzenia, sprawić, że można pozyskać z niego więcej mięsa i tłuszczu

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

	Mały zwierzak zostaje utuczony paszą w swojej współdzielonej z innymi małymi zwierzakami zapaskudzonej celi i przeistacza się w dużego zwierzaka. źródło: Internet: e-mlodzi.com
	Zupa [...] była nieco za zimna, a także potraktowano ją bogato glutaminianem sodu - chemizm jego smaku wyraźnie korespondował z kurczęciem utuczonym na paszy niewiadomego pochodzenia. źródło: NKJP: Wasz Sybaryta: Klub srebrnego widelca, Tygodnik Podhalański, 1999
	Utuczył świnię, mięsa wystarczy dla niego i żony na pół roku, resztę sprzeda. źródło: NKJP: Święta sprawa, Dziennik Polski, 2000-07-29
	[...] na wozie wiózł parę prosiąt na sprzedaż i chyba ze sześć gęsi pięknie utuczonych. źródło: NKJP: Maria Krüger: Boruta z Łęczycy, Płomyczek, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	utuczyłem +(e)m utuczył	utuczyłam +(e)m utuczyła	utuczyłom +(e)m utuczyło	utuczyliśmy +(e)śmy utuczyli	utuczyłyśmy +(e)śmy utuczyły
2 os.	utuczyłeś +(e)ś utuczył	utuczyłaś +(e)ś utuczyła	utuczyłoś +(e)ś utuczyło	utuczyliście +(e)ście utuczyli	utuczyłyście +(e)ście utuczyły
3 os.	utuczył	utuczyła	utuczyło	utuczyli	utuczyły

bezosobnik: utuczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		utuczmy
2 os.	utucz	utuczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	utuczyłbym bym utuczył	utuczyłabym bym utuczyła	utuczyłobym bym utuczyło	utuczylibyśmy byśmy utuczyli	utuczyłybyśmy byśmy utuczyły
2 os.	utuczyłbyś byś utuczył	utuczyłabyś byś utuczyła	utuczyłobyś byś utuczyło	utuczylibyście byście utuczyli	utuczyłybyście byście utuczyły
3 os.	utuczyłby by utuczył	utuczyłaby by utuczyła	utuczyłoby by utuczyło	utuczyliby by utuczyli	utuczyłyby by utuczyły

bezosobnik: utuczono by

bezokolicznik: utuczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: utuczywszy

gerundium: utuczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: utuczony

odpowiednik aspektowy: tuczyć

Inne uwagi

Zwykle imb

	+	utuczyć	+	CO + (CZYM)
	+	utuczyć	+	CO + (na CZYM)

Zob. tuczyć