-
1.
pogard. osoba niezbyt mądra lub naiwna -
Dawniej używane jako termin medyczny odnoszony do osoby upośledzonej umysłowo w stopniu znacznym.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
Darek jest za mną i do dziś głuptak wierzy, że ukradli mi te siedem kawałków, które dał mi mąż [...], gdy mieszkał u mnie w Warszawie.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
By rozpocząć budowę kurhanu, sprzedałem 12 parcel. Pewnie niektórzy, widząc to, myśleli: ale z niego głuptak, mógł jechać na Majorkę, zamiast stawiać kurhan.
źródło: NKJP: Agnieszka Filipowicz: Kurhan na jubileusz, Gazeta Krakowska, 2003-05-24
Nie umiesz czytać, głuptaku?
źródło: NKJP: Internet
Radził Anatolowi, aby zwrócił się do mnie, ale tamten głuptak odpowiedział mu, że „nie jest dzieckiem” i że sam sobie da radę.
źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem (Francja 1940-1944), 1957
Jakiś głuptak z pobliskiego aeroklubu wypatrzył „pięćdziesiątego ósmego” z powietrza, między drzewami, i gorliwie doniósł NKWD, że w parku leży strącony samolot.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. głuptak
głuptacy
ndepr głuptaki
depr D. głuptaka
głuptaków
C. głuptakowi
głuptakom
B. głuptaka
głuptaków
N. głuptakiem
głuptakami
Ms. głuptaku
głuptakach
W. głuptaku
głuptacy
ndepr głuptaki
depr -
Zob. głupi