błyszczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wyróżniając się pozytywnie na tle innych, wywoływać zachwyt i podziw

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

	synonimy:	błyskać brylować
	hiperonimy:	wyróżniać się

	[...] opera chińska była w swej istocie inna niż europejska, gdzie artyści chcieli błyszczeć indywidualnie – w chińskiej kulturze spektakl jest dziełem zespołu [...]. źródło: NKJP: S.Żagiel: Rąbek Chin, Tygodnik Ciechanowski, 2003-09-28
	Z winy piwa nie błyszczałem intelektem. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005
	Miał morze pieniędzy, a żył skromnie. Mógł błyszczeć w życiu publicznym, a pełnił swe zaszczytne funkcje bez rozgłosu. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
	Pierwsze pisma kobiece (wiek dziewiętnasty) były poświęcone modzie i uczyły, jak błyszczeć w świecie. źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Kultura obrażonych, 2003
	[...] uważając się za ludzi, co przybywają, zdobywają i błyszczą, uznali się za nieszczęśliwych, że taki los przypadł im w udziale, że nie są jako Midas i nie zmienia się w złoto wszystko, czego się dotkną. źródło: NKJP: Adam Elbanowski: Nowe królestwo Grenady. Historia naturalna, obyczajowa i domniemana, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błyszczałem +(e)m błyszczał	błyszczałam +(e)m błyszczała	błyszczałom +(e)m błyszczało	błyszczeliśmy +(e)śmy błyszczeli	błyszczałyśmy +(e)śmy błyszczały
2 os.	błyszczałeś +(e)ś błyszczał	błyszczałaś +(e)ś błyszczała	błyszczałoś +(e)ś błyszczało	błyszczeliście +(e)ście błyszczeli	błyszczałyście +(e)ście błyszczały
3 os.	błyszczał	błyszczała	błyszczało	błyszczeli	błyszczały

bezosobnik: błyszczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę błyszczał będę błyszczeć	będę błyszczała będę błyszczeć	będę błyszczało będę błyszczeć	będziemy błyszczeli będziemy błyszczeć	będziemy błyszczały będziemy błyszczeć
2 os.	będziesz błyszczał będziesz błyszczeć	będziesz błyszczała będziesz błyszczeć	będziesz błyszczało będziesz błyszczeć	będziecie błyszczeli będziecie błyszczeć	będziecie błyszczały będziecie błyszczeć
3 os.	będzie błyszczał będzie błyszczeć	będzie błyszczała będzie błyszczeć	będzie błyszczało będzie błyszczeć	będą błyszczeli będą błyszczeć	będą błyszczały będą błyszczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		błyszczmy
2 os.	błyszcz	błyszczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błyszczałbym bym błyszczał	błyszczałabym bym błyszczała	błyszczałobym bym błyszczało	błyszczelibyśmy byśmy błyszczeli	błyszczałybyśmy byśmy błyszczały
2 os.	błyszczałbyś byś błyszczał	błyszczałabyś byś błyszczała	błyszczałobyś byś błyszczało	błyszczelibyście byście błyszczeli	błyszczałybyście byście błyszczały
3 os.	błyszczałby by błyszczał	błyszczałaby by błyszczała	błyszczałoby by błyszczało	błyszczeliby by błyszczeli	błyszczałyby by błyszczały

bezosobnik: błyszczano by

bezokolicznik: błyszczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: błyszcząc

gerundium: błyszczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: błyszczący

+

błyszczeć

+

(CZYM) + (w CZYM)

psł. *blьščati