kontinuum
continuum
-
zbiór elementów, w którym określony element przechodzi w następny, stopniowo zmieniając swoją formę
-
- continuum
-
[kontinuum] lub [kontinuum]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości czasu
upływ czasu -
- kontinuum i diskontinuum
-
W odniesieniu do mikroorganizmów należałoby mówić o pewnym kontinuum genomów różnych gatunków wymieniających się genami.
źródło: NKJP: Jacek Kubiak: Gen gna od DNA do DNA, Polityka, 2007-03-31
[...] Na owym kontinuum szkodliwych i dysfunkcjonalnych zachowań zabójstwo jest zachowaniem krańcowym, najbardziej niebezpiecznym, samobójstwo natomiast steruje w stronę drugiego, mniej niebezpiecznego, mniej niepokojącego bieguna zachowań.
źródło: NKJP: Maria Jarosz: Samobójstwa: ucieczka przegranych, 1997
Burrows (1990) sugeruje, że obserwowane jest raczej kontinuum stylów przemian roślinności niż ich całkowita odrębność.
źródło: NKJP: Krystyna Falińska: Ekologia roślin, 1997
Współczesna embriologia dysponuje dowodami, iż nie istnieje jeden konkretny moment zapłodnienia - to proces continuum: plemnik przywiera do komórki jajowej, jej błona się rozpuszcza, plemnik traci witkę, wnika do wnętrza, gdzie następują kolejne po sobie zmiany formujące zarodek.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz, Paweł Walewski: Kościół i medycyna, Polityka, 2008-02-09
Moim zdaniem w działalności naukowca, wykładowcy istotne było również to, aby zachować pewne kontinuum, trwanie kultury, zachowań, wartości.
źródło: NKJP: Paweł Wroński; Aleksander Gieysztor: Rozmowa na początek wieku, Gazeta Wyborcza, 1999-02-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kontinuum
kontinua
D. kontinuum
kontinuów
C. kontinuum
kontinuom
B. kontinuum
kontinua
N. kontinuum
kontinuami
Ms. kontinuum
kontinuach
W. kontinuum
kontinua
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ kontinuum + (CZEGO) -
łac. continuus 'ciągły, nieprzerwany'
w SJPWar kontynuum (1902).