ukarmić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przest. podawszy dużo jedzenia, całkowicie zaspokoić czyjś głód

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

Za to Dareczkowi zdecydowanie polepszył się apetyt i od wczoraj nie mogę go ukarmić [...].

źródło: Internet: dzieci.org.pl

Ukarmiła go wieprzowiną [...].

źródło: Internet: forum.interia.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukarmiłem +(e)m ukarmił	ukarmiłam +(e)m ukarmiła	ukarmiłom +(e)m ukarmiło	ukarmiliśmy +(e)śmy ukarmili	ukarmiłyśmy +(e)śmy ukarmiły
2 os.	ukarmiłeś +(e)ś ukarmił	ukarmiłaś +(e)ś ukarmiła	ukarmiłoś +(e)ś ukarmiło	ukarmiliście +(e)ście ukarmili	ukarmiłyście +(e)ście ukarmiły
3 os.	ukarmił	ukarmiła	ukarmiło	ukarmili	ukarmiły

bezosobnik: ukarmiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ukarmmy
2 os.	ukarm	ukarmcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukarmiłbym bym ukarmił	ukarmiłabym bym ukarmiła	ukarmiłobym bym ukarmiło	ukarmilibyśmy byśmy ukarmili	ukarmiłybyśmy byśmy ukarmiły
2 os.	ukarmiłbyś byś ukarmił	ukarmiłabyś byś ukarmiła	ukarmiłobyś byś ukarmiło	ukarmilibyście byście ukarmili	ukarmiłybyście byście ukarmiły
3 os.	ukarmiłby by ukarmił	ukarmiłaby by ukarmiła	ukarmiłoby by ukarmiło	ukarmiliby by ukarmili	ukarmiłyby by ukarmiły

bezosobnik: ukarmiono by

bezokolicznik: ukarmić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukarmiwszy

gerundium: ukarmienie

imiesłów przymiotnikowy bierny: ukarmiony

+

ukarmić

+

KOGO + (CZYM)