pokarmić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spędzić pewien czas, dostarczając komuś obficie jakichś treści

ATEMATYCZNY

[...] można go nawet czasem pokarmić chciwością i zachłannością wiedzy [...].

źródło: NKJP: Internet

Też nie pojmuję, po co karmić trolla i tracić czas na odpowiadanie w takich wątkach.

źródło: Internet: wizaz.pl/forum

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokarmiłem +(e)m pokarmił	pokarmiłam +(e)m pokarmiła	pokarmiłom +(e)m pokarmiło	pokarmiliśmy +(e)śmy pokarmili	pokarmiłyśmy +(e)śmy pokarmiły
2 os.	pokarmiłeś +(e)ś pokarmił	pokarmiłaś +(e)ś pokarmiła	pokarmiłoś +(e)ś pokarmiło	pokarmiliście +(e)ście pokarmili	pokarmiłyście +(e)ście pokarmiły
3 os.	pokarmił	pokarmiła	pokarmiło	pokarmili	pokarmiły

bezosobnik: pokarmiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pokarmmy
2 os.	pokarm	pokarmcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokarmiłbym bym pokarmił	pokarmiłabym bym pokarmiła	pokarmiłobym bym pokarmiło	pokarmilibyśmy byśmy pokarmili	pokarmiłybyśmy byśmy pokarmiły
2 os.	pokarmiłbyś byś pokarmił	pokarmiłabyś byś pokarmiła	pokarmiłobyś byś pokarmiło	pokarmilibyście byście pokarmili	pokarmiłybyście byście pokarmiły
3 os.	pokarmiłby by pokarmił	pokarmiłaby by pokarmiła	pokarmiłoby by pokarmiło	pokarmiliby by pokarmili	pokarmiłyby by pokarmiły

bezosobnik: pokarmiono by

bezokolicznik: pokarmić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokarmiwszy

gerundium: pokarmienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pokarmiony

+

pokarmić

+

KOGO + (CZYM)

Zob. karmić