-
2.
środ. płatny funkcjonariusz partii politycznej lub instytucji zajmującej się bezpieczeństwem państwowym -
Używane przede wszystkim w odniesieniu do funkcjonariuszy dawnych partii komunistycznych (zwłaszcza Komunistycznej Partii Polski), a także organów państwa komunistycznego.
-
[funk] lub [fuŋk]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
działalność polityczna -
hiperonimy: funkcjonariusz
-
Ferdynand [...] przed wojną 10 lat był funkiem KPP, był też więziony za działalność skierowaną przeciwko niepodległości Polski.
źródło: Dekomunizacja i rzeczywistość, 1993 (books.google.pl)
Już widzę miny tych facetów, ubeków, esbeków, funków Informacji WP, WSW, wywiadu, zwiadu i wszelkiej innej s...
źródło: Henryk Piecuch: Czas generałów. W. Jaruzelski tego nigdy nie powie, 2000 (book.google.pl)
[...] prawie wszyscy brali udział w akcji likwidacji getta, bądź bezpośrednio, bądź jako obserwatorzy. Spośród funków B zostało ok. 30 ludzi zabitych lub rannych.
źródło: Bernard Mark: Powstanie w getcie warszawskim: Nowe uzupełnione wydanie i zbiór dokumentów, 1963 (books.google.pl)
[...] dla funków celnych przyjętych do służby przed końcem 2012 istnieje w ustawie osobny przepis 12a.
źródło: Internet: celnicy.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. funk
funkowie
ndepr funki
depr D. funka
funków
C. funkowi
funkom
B. funka
funków
N. funkiem
funkami
Ms. funku
funkach
W. funku
funkowie
ndepr funki
depr -
Derywat wsteczny od funkcjonariusz (zob.)