nieudacznik - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. pejorat. osoba, która nie potrafi niczego dobrze zrobić i nie radzi sobie z życiowymi problemami

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

lewus

kompletny, totalny, wielki, wyjątkowy, zwykły, życiowy; każdy, kolejny nieudacznik; same nieudaczniki; jacyś, polityczni, różni, sami nieudacznicy
kilku nieudaczników; wszyscy nieudacznicy
naród, rząd; rządy nieudaczników
fajtłapy i nieudacznicy, frustraci i nieudacznicy, nieroby i nieudacznicy, złodzieje i nieudacznicy
być, czuć się, okazać się nieudacznikiem; nazwać/nazywać kogoś nieudacznikiem
uchodzić za nieudacznika; uważać kogoś za nieudacznika

	Dzisiaj, panie profesorze, kiedy mamy zdecydowany kult [...] pieniądza czy mamony, na profesora, który zarabia marne grosze, patrzą przecież inne środowiska z politowaniem, że to taki nieudacznik życiowy, który w odpowiednim czasie nie potrafił kupić sobie łóżka i handlować pastą do zębów czy do butów. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 09.06.1995
	Podziw dla ludzi sukcesu wyraźnie wypiera kult nieudacznika, tak charakterystyczny dla okresu zaborów. Wówczas to nasz bohater narodowy musiał ginąć tragicznie, w nurtach Elstery, na stokach warszawskiej Cytadeli, na syberyjskiej katordze. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
	W życiu prywatnym był nieudacznikiem, wychowywanym przez matkę, której też się nie wiodło najlepiej. źródło: NKJP: Internet
	Niezmiernie oburza nas fakt traktowania naszych władz administracyjnych i samorządowych jako nieudaczników, nie rozumiejących powagi miejsca. źródło: NKJP: Stanisław Bubin: Jednym głosem, Dziennik Zachodni, 2002-05-10
	Wygrani gardzą przegranymi jako nieudacznikami, którzy nie umieli chwycić swojej szansy. źródło: NKJP: Ewa Winnicka: Pogarda, Polityka, 2003-11-08

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

może ros. neudáčnik

Zob. udać się (spełnić oczekiwania)