-
2.a
przedmiot w formie gałązki, kijka lub pęku gałązek, służący do uderzania kogoś w celu wymierzenia mu kary -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
więzienie i kara -
- bić, siec, smagać, uderzać; dostawać, obrywać rózgą
-
Woźnego szkolnego uczyniono egzekutorem kary, bo rózga należała do niego i był wprawiony w jej użyciu.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Skaza, 2006
Na wypadek niesubordynacji miał zapowiedzianą chłostę, bodajże bieg pod szpalerami rózg.
źródło: NKJP: Anna Strońska: Dopóki milczy Ukraina, 1998
[...] żyjąc wśród trzebnickich cystersek, tworząc tam dla siebie wyszukane i sztuczne środowisko pokuty, całowała rózgi, którymi biczowały się zakonnice, i schody, po których stąpały.
źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2000
W Polsce Mikołaj chodzi z prezentami, a dla niegrzecznych dzieci ma rózgę.
źródło: NKJP: Witold Pustułka: Globtroterzy już na nartach, Dziennik Zachodni, 2011
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rózga
rózgi
D. rózgi
rózeg
rózg
C. rózdze
rózgom
B. rózgę
rózgi
N. rózgą
rózgami
Ms. rózdze
rózgach
W. rózgo
rózgi
-
psł. *rozga 'pęd, latorośl, młoda gałązka'
Pierwotne znaczenia psł. *rozga 'gałązka odpowiednia do splatania, do przewiązywania, przywiązywania czegoś (Bor.).