-
3.
obrzędowy przedmiot o kształcie udekorowanego wianka z wikliny lub zdobionej gałązki, dawniej przygotowywany na wiejskie śluby -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
- rózga weselna
- robić, wić rózgę
-
Rózga z jałowca wymagała mniejszego nakładu pracy. Dziewczęta ozdabiały ją barwnymi kwiatami i wstążkami, a na jej wierzchołku przyczepiały szklaną kulę choinkową. Tak ustrojoną rózgę wynoszono do komory i wieszano u powały.
źródło: NKJP: Tomasz A. Nowak: Miłość po staropolsku, Gazeta Radomszczańska, 2009-02-25
Do zwyczajów weselnych należało zrobienie rózgi.
źródło: NKJP: Stanisława Darłak: Zwyczaje i obrzędy weselne we wsi Świliczy koło Rzeszowa, Literatura Ludowa, 1957
[...] marszałek weselny wyrywa rózgę starościnie.
źródło: NKJP: Robert Domżał: Na wsi wesele, Gazeta Poznańska, 2003-08-29
Do wicia rózgi panna młoda zamawiała kilka zamężnych kobiet zwanych swaskami.
źródło: NKJP: Janusz Ogiński: Fenomen Jeżowego, Sztafeta, 33/2002
Niewiele mniej dekoracyjne od rózeg weselnych bywają w niektórych okolicach palmy wielkanocne czy wieńce dożynkowe, których szczególnie zróżnicowane formy spotykamy na terenie Małopolski.
źródło: Roman Reinfuss: Sztuka ludowa w Polsce, 1960 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rózga
rózgi
D. rózgi
rózeg
rózg
C. rózdze
rózgom
B. rózgę
rózgi
N. rózgą
rózgami
Ms. rózdze
rózgach
W. rózgo
rózgi
-
psł. *rozga 'pęd, latorośl, młoda gałązka'
Pierwotne znaczenia psł. *rozga 'gałązka odpowiednia do splatania, do przewiązywania, przywiązywania czegoś (Bor.).