-
2.
pogard. mężczyzna uważany za wyjątkowo głupiego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- kompletny, skończony debil
- banda debili
- zrobić (z kogoś, z siebie) debila
- być, nazwać kogoś debilem
- wyjść na debila
-
We wszelkich zgaduj-zgadulach, rebusach i testach na inteligencję wychodzę na kompletnego debila. Na pewno nie zgadnę.
źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Marsz Polonia, 2008
Wajda mówił, że nie można brać na poważnie jego krytyki, Żuławski porównał go do małpy, Englert nazwał debilem, zaś zdaniem Agnieszki Holland niszczył rodzimą kulturę.
źródło: NKJP: Marcin Król: Ekscentryk kina, Trybuna Śląska, 2004-10-02
Spała z ojcem Roberta, a chłopaka wyzywała czasami od idiotów, debili i kretynów, jednak on wcale się nie obrażał.
źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. debil
debile
ndepr debile
depr D. debila
debili
debilów
C. debilowi
debilom
B. debila
debili
debilów
N. debilem
debilami
Ms. debilu
debilach
W. debilu
debile
ndepr debile
depr -
łac. dēbilis 'słaby, wątły, kaleki'