pociemniały

Deszcz w oczach, we włosach, deszcz obmywający blizny, poranioną skórę. [...] Pociemniała ziemia spoglądała w niebo rozszerzającymi się z minuty na minutę kałużami.

źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Cwarte niebo, 2003

Ojciec patrzy za okno, na pociemniały i poszarzały świat, na mały świat Bohini, do której zbliżał się naprawdę koniec świata.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987

Alfa wraca ku środkowi sceny, staje przed środkowym wyjściem na taras, plecami do widowni, patrzy w pociemniały krajobraz.

źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 2, 1980

A kiedy z nieba zszedł ku nam obraz i otworzyły się jego podwoje i spojrzała na nas święta twarz, zasmucona i pociemniała od trosk wielowiekowych, z wszystkich piersi wydarł się krzyk.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998

Korzeń był pociemniały od wody, pozbawiony kanciastości, pełen miękkości linii, która była dziełem rzeki.

źródło: NKJP: Beata Ostrowicka: Kraina kolorów: księga intryg, 1999