prowincjonalny

Ponieważ wątek krajoznawczo-muzealny jest w filmie solidnie rozbudowany, nie ulega wątpliwości, że w tej miłosnej historii, którą śmiało można nazwać amerykańską wersją „Amelii”, kryje się coś więcej. Poza pochwałą prowincjonalnego życia i akceptacją niezbyt mądrej rodziny, której się wcześniej wstydziło, chodzi mianowicie o wzbudzenie szacunku do kraju, z którego przestało się być dumnym.

źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Elizabethtown, Polityka, nr 2533, 2005-12-10

[...] absolwenci nie mają prowincjonalnych kompleksów. Uczniowie spotykają się z rówieśnikami z RFN, Włoch, zwiedzili Londyn, pomagali prowadzić piesze rajdy we Francji, obwozili po Mazurach uczniów ze Szwecji.

źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Dzięki pruskiej arystokratce przed liceum w niewielkim miasteczku na Mazurach otwierają się wszystkie drzwi w ..., Gazeta Wyborcza, 1995-05-31

Być może wkrótce do Rybnika zaczną ściągać z innych miast artyści, którzy właśnie tu znajdą przestrzeń dla swej twórczości, odpowiedni klimat, a zwłaszcza oparcie w środowisku artystów oraz odbiorców sztuki – wyzbytych prowincjonalnej mentalności i przekonanych, że Rybnik, to jednak przede wszystkim… kulturalne miasto.

źródło: NKJP: Nasze miasto kulturalne, Tygodnik Rybnicki, 2006-11-28

Czy jednak może to zmienić myślenie zwykłych ludzi? Bo w moim przekonaniu na tym właśnie polega problem: nasze myślenie jest prowincjonalne. Mieszkańcy mojej wsi codziennie oglądają świat w telewizji – wiedzą, jak wygląda Obama, Romney, i co się dzieje w Syrii. Ale to niczego nie zmienia. Widzą wielki świat, ale w swoim myśleniu pozostają tak samo prowincjonalni jak wcześniej.

źródło: Marcin Żyła, Martin Pollack: Przedmioty żyją, 2014-10-14 (tygodnikpowszechny.pl)