prowincjonalny

Niezależnie bowiem od tego doboru są niemożliwe pretensjonalne chwyty z grą świateł, jakieś udziwnienia techniczne, blueboxy czy jak je tam nazywają, które najbardziej spontaniczną muzykę zamieniają w przedziwną hybrydę, w coś, co ma, zdaje się, być nowoczesne i światowe, a jest prowincjonalne i szmirowate.

źródło: NKJP: Piotr Bratkowski: Prywatna taśmoteka, Literatura, nr 2, 1984

Ludzie prowincjonalni i zacofani, jakich sporo można znaleźć wśród nacjonalistycznych „intelektualistów”, nie potrafią spojrzeć na siebie tak, jak patrzy na nich świat. Oni patrzą na siebie przez pryzmat własnego narodu, zwłaszcza najmniej tolerancyjnej jego części.

źródło: NKJP: Serbska wersja pojednania w Bośni, Gazeta Wyborcza, 1997-04-17

Tadeusz Sobolewski: Jak Pan myśli, dlaczego nie ma nas od lat w konkursie canneńskim?
Krzysztof Piesiewicz: - Nie dlatego, że nas nie doceniają. Myślę, że chętnie widziano by nas w konkursie, jednak tworzymy białą plamę. Jesteśmy anachroniczni, prowincjonalni.

źródło: NKJP: Tadeusz Sobolewski: Rozmowa z Krzysztofem Piesiewiczem, jurorem festiwalu w Cannes, Gazeta Wyborcza, 1996-05-29

To przykre, że Polska, która była katalizatorem przemian, spowodowała, że wywalczono wolność w naszej części Europy, dzisiaj jest przedstawiana jako kraj prowincjonalny, nietolerancyjny, nierozumiejący i nieprzestrzegający wartości europejskich, ksenofobiczny.

źródło: NKJP: Internet

W powieści podobną rolę bierze na siebie z ochotą młodziutka Ludwika Roque, córka sprytnego administratora majątku pana Dambreuse. Nisko urodzona, ale zamożna dziewczyna, zakochana bez pamięci i bez wzajemności, bywa traktowana przez Fryderyka niczym głupiutka prowincjonalna gęś.

źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009