-
1.
część rękojeści miecza, szpady lub podobnej broni, służąca do osłaniania ręki -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
- kuta garda; garda huculska, staroświecka
- garda miecza, rapiera, szpady
-
Miał również złoty miecz, który przechodząc przez otwór w gardzie, prezentował dumnie złote, obusieczne ostrze. Na rewersie gardy przerażone demony, a może lepiej - diabełki, wyposażone w wielkie miecze, zmykały co sił.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
U pasa miał miecz. Piękny, lekki, tergański miecz z półzamkniętą gardą, opierający się okutym końcem pochwy o lśniącą cholewę jeździeckiego buta.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Nosili jasnoczerwone dekle z biało-niebieskim otokiem, na uroczyste chwile stroili się we fraki, przepasywali się szarfami i przypinali rapiery z barwnymi gardami.
źródło: NKJP: Zbigniew Żbikowski: Bachus herbu Flacha, Polityka, nr 2441, 2004-02-2
Kunsztownie zdobiona garda szpady świadczy również o doskonałości rękodzielniczej, z jakiej słynęło Toledo.
źródło: Internet: pl.wikipedia.org/wiki/Portret_szlachcica
Estończyk wyciągnął z szafy dwa pałasze, klingi były naoliwione, gardy staroświeckie, typowo polskie.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Na skraju imperium, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. garda
gardy
D. gardy
gard
C. gardzie
gardom
B. gardę
gardy
N. gardą
gardami
Ms. gardzie
gardach
W. gardo
gardy
-
fr. garde 'pilnowanie; ochrona; warta; straż; pozycja obronna w celu uniknięcia ciosu; uwaga, baczność; osłona rękojeści'