panaceum - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. hipotetyczny lek na wszystkie choroby i dolegliwości

Często używane również w znaczeniu 'lek na choroby trudne do wyleczenia'.

[panace-um]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

leki i sposoby leczenia, zabiegi, sprzęty medyczne

hiperonimy:

lek
lekarstwo
medykament

	W średniowieczu proszek mumiowy uważany był za cudowne panaceum, zaś nasączone żywicą kości i bandaże były cennym opałem na bezdrzewnej pustyni. źródło: NKJP: Maria Nowak: Mumia zabija grzybami, Gazeta Poznańska, 2006-03-25
	[...] nie będę pana mamił, że sprzedaję panaceum, lek na wszystko. Takich leków nie ma. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008
	Jakie są [...] dziś szanse na znalezienie eliksiru młodości oraz panaceum na raka? źródło: NKJP: Witold Maciejewski: Źródło młodości i... śmierci, Wiedza i Życie, 1999
	Umierał, ściskając oburącz swój miecz, w którego rękojeści przechowywał trzy czarne pigułki [...], będące panaceum przeciw wszelkim chorobom i śmierci. źródło: NKJP: Henryk Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957, 1996
	Medycyna nie zna panaceów. źródło: NKJP: Internet

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

	+	panaceum	+	(na CO)
	+	panaceum	+	(przeciw CZEMU)

łac. panacēa

z gr. panákeia 'lekarstwo na wszystko, lek uniwersalny'