pleciuch

rzadziej plociuch

  • pot.  pejorat.  osoba, która lubi dużo mówić o rzeczach niemądrych, mało ważnych i nie zawsze prawdziwych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • synonimy:  pleciuga
  • Do spacerującego Arystotelesa (384 – 322 p.n.e.) podszedł jakiś młodzieniec i dał upust swej gadatliwości [...]. Po pewnym czasie pleciuch zorientował się, że wystawia cierpliwość filozofa na próbę.

    źródło: Tadeusz Kurlus: Dykteryjki ze znaczkami w tle, Kurier Galicyjski 2015-03-17 (kuriergalicyjski.com)

    - Doradź Teresce: chodzić bez stanika, czy nie? [...]
    - No wie pan! [...] Ależ pleciuch z pana!

    źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1994

    Od niemądrych pleciuchów wyzywał wczoraj biegłą psychiatrę mężczyzna oskarżony o zabicie sąsiada. - Nie mogę już tego słuchać. [...] - denerwował się ponad 70-letni Stanisław J.

    źródło: mp: Oskarżony widzi swoją ofiarę, 2005-04-29 (gs24.pl)

    - Nas też chciał skłócić, plociuch, intrygant... dobrze, że nie dałam wiary, wszędzie mącił. Źle jak kobiety plotkują, ale chłop plotkarz... Tfu...

    źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć.., 2001

    [...] wiedziano, że dużo mówi, że jest plociuch i że jest ze mną skłócona.

    źródło: NKJP: Jarosław Zalesiński: Ośmieszę IPN, Dziennik Bałtycki, 2008-05-21

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. pleciuch
    pleciuchowie
    ndepr
    pleciuchy
    depr
    D. pleciucha
    pleciuchów
    C. pleciuchowi
    pleciuchom
    B. pleciucha
    pleciuchów
    N. pleciuchem
    pleciuchami
    Ms. pleciuchu
    pleciuchach
    W. pleciuchu
    pleciuchowie
    ndepr
    pleciuchy
    depr
  • Zob.  pleść 

CHRONOLOGIZACJA:
1532, SPXVI
Pierwotne znaczenie: 'rzemieślnik zajmujący się wyplataniem'.
Data ostatniej modyfikacji: 13.10.2016