udręczać - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. długotrwałym działaniem powodującym cierpienie fizyczne bądź psychiczne doprowadzać do zmęczenia lub jakiejś granicy wytrzymałości

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	[...] Wtedy przyjdzie rozkaz, że jestem niewinny i czysty jak łza, i nikt z moich zażartych wrogów nie będzie śmiał mnie udręczać, sprawiedliwości zadość się stanie, prześladowania oszczercze ustaną [...]. źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Apelacja, 1968
	Może jednak warto pokazać - w literaturze i filmie - nową poezję człowieka mobilnego, który nie udręcza siebie marzeniem o korzennym domku czy mieszkaniu na całe życie, tylko traktuje wędrówkę w poszukiwaniu lepszego miejsca na Ziemi jako rzecz zwykłą [...]. źródło: NKJP: Stefan Chwin: Mobilny duch, Polityka, 2000-10-14
	Inkwizycja [...] została ustanowiona w 1480 i zabrała się do udręczania i palenia tych z muzułmanów i żydów nawracanych siłą, począwszy od XIV wieku [...]. źródło: NKJP: Internet
	Czasem psychoterapia powinna być wręcz obowiązkowa. Na pewno dla mężczyzn. Których nikt, rzecz jasna, nie udręczał takimi bzdurami jak stany emocjonalne. źródło: NKJP: Monika Rakusa: Żona Adama, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	udręczałem +(e)m udręczał	udręczałam +(e)m udręczała	udręczałom +(e)m udręczało	udręczaliśmy +(e)śmy udręczali	udręczałyśmy +(e)śmy udręczały
2 os.	udręczałeś +(e)ś udręczał	udręczałaś +(e)ś udręczała	udręczałoś +(e)ś udręczało	udręczaliście +(e)ście udręczali	udręczałyście +(e)ście udręczały
3 os.	udręczał	udręczała	udręczało	udręczali	udręczały

bezosobnik: udręczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę udręczał będę udręczać	będę udręczała będę udręczać	będę udręczało będę udręczać	będziemy udręczali będziemy udręczać	będziemy udręczały będziemy udręczać
2 os.	będziesz udręczał będziesz udręczać	będziesz udręczała będziesz udręczać	będziesz udręczało będziesz udręczać	będziecie udręczali będziecie udręczać	będziecie udręczały będziecie udręczać
3 os.	będzie udręczał będzie udręczać	będzie udręczała będzie udręczać	będzie udręczało będzie udręczać	będą udręczali będą udręczać	będą udręczały będą udręczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		udręczajmy
2 os.	udręczaj	udręczajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	udręczałbym bym udręczał	udręczałabym bym udręczała	udręczałobym bym udręczało	udręczalibyśmy byśmy udręczali	udręczałybyśmy byśmy udręczały
2 os.	udręczałbyś byś udręczał	udręczałabyś byś udręczała	udręczałobyś byś udręczało	udręczalibyście byście udręczali	udręczałybyście byście udręczały
3 os.	udręczałby by udręczał	udręczałaby by udręczała	udręczałoby by udręczało	udręczaliby by udręczali	udręczałyby by udręczały

bezosobnik: udręczano by

bezokolicznik: udręczać

imiesłów przysłówkowy współczesny: udręczając

gerundium: udręczanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: udręczający

imiesłów przymiotnikowy bierny: udręczany

odpowiednik aspektowy: udręczyć

+

udręczać

+

KOGO + (CZYM)

Zob. dręczyć