poszczuć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zachęcić zwierzę, żeby atakowało inne zwierzę lub człowieka

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

	„Gazeta Poznańska” opisała (i zilustrowała zdjęciem) wizytę reporterek w parafii, podczas której ksiądz Andrzej dziennikarki najpierw pobił, a później poszczuł wilczurem. źródło: NKJP: Polityka i obyczaje, Polityka, nr 2406, 2003-06-21
	Wczoraj w nocy dwaj młodzi mężczyźni poszczuli swoim pitbulem owczarka niemieckiego, który pilnował obejścia. źródło: NKJP: Joanna Kielas: Zwyrodnialcy z pitbulem, Dziennik Bałtycki, 2008-05-28
	Do Kielc dojechałem bez przygód, pod wskazanym adresem nie zastałem nikogo, sąsiad najpierw poszczuł mnie psem, a później oświadczył, że oni wyjechali na długo do Kanady źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
	Na arenie kazał poszczuć na skazańca groźnego psa. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
	Zauważył kota. Poszczuł go. Kot zdążył uciec na drzewo. Młody mężczyzna, widząc, że pies nie dosięgnie uciekiniera, pomógł mu w polowaniu. źródło: NKJP: Agata Grzegorczyk: Nieprzyjaciel zwierząt, Dziennik Bałtycki, 2000-12-19

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poszczułem +(e)m poszczuł	poszczułam +(e)m poszczuła	poszczułom +(e)m poszczuło	poszczuliśmy +(e)śmy poszczuli	poszczułyśmy +(e)śmy poszczuły
2 os.	poszczułeś +(e)ś poszczuł	poszczułaś +(e)ś poszczuła	poszczułoś +(e)ś poszczuło	poszczuliście +(e)ście poszczuli	poszczułyście +(e)ście poszczuły
3 os.	poszczuł	poszczuła	poszczuło	poszczuli	poszczuły

bezosobnik: poszczuto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poszczujmy
2 os.	poszczuj	poszczujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poszczułbym bym poszczuł	poszczułabym bym poszczuła	poszczułobym bym poszczuło	poszczulibyśmy byśmy poszczuli	poszczułybyśmy byśmy poszczuły
2 os.	poszczułbyś byś poszczuł	poszczułabyś byś poszczuła	poszczułobyś byś poszczuło	poszczulibyście byście poszczuli	poszczułybyście byście poszczuły
3 os.	poszczułby by poszczuł	poszczułaby by poszczuła	poszczułoby by poszczuło	poszczuliby by poszczuli	poszczułyby by poszczuły

bezosobnik: poszczuto by

bezokolicznik: poszczuć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poszczuwszy

gerundium: poszczucie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: poszczuty

odpowiednik aspektowy: szczuć

	+	poszczuć	+	KOGO/CO + (CZYM)
	+	poszczuć	+	CO + (na KOGO)

Zob. szczuć