prozaicznie

  • w sposób typowy dla danej sytuacji i w związku z tym nie budzący zaciekawienia czy zdziwienia
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • Kilkuletnie problemy Janusza Cz. z polonezem zaczęły się prozaicznie - od drobnej usterki, utrudniającej uruchomienie silnika podczas mrozu.

    źródło: NKJP: Klient na wokandzie, Dziennik Polski, 2002-06-29

    Magda przyznała się w końcu, że wymyśliła to porwanie. Prawda wyglądała całkiem prozaicznie: uciekła z domu i nocowała na ogródkach działkowych.

    źródło: NKJP: TR: Uprowadzenie którego nie było, Gazeta Poznańska, 2003-01-25

    Ja ci to chciałam inaczej oznajmić, wiesz? Przy świecach. Ale mnie zawsze wszystko wychodzi tak beznadziejnie prozaicznie...

    źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

    Nie jestem geologiem - śmieje się. - Moja pasja zaczęła się bardzo prozaicznie. Brat, geolog, potrzebował do swoich wyjazdów kogoś kto znałby dobrze obce języki, a ja zajmuję się tłumaczeniami. I tak to się zaczęło.

    źródło: NKJP: (mst): Nowohuckie klejnoty, Gazeta Krakowska, 2003-03-18

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy prozaicznie
    stopień wyższy prozaiczniej
CHRONOLOGIZACJA:
1838, Świat Dramatyczny, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 13.09.2018