dziewczynkowaty

Jej głos niski, kontrastujący z dziewczynkowatym wyglądem - załamywał się malowniczo: Na armaty w śnieżnej zamieci Poszli śmiało, jak na trybunę.

źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008

- Maszerują szpiedzy, maaa-szeee-ruuują! - wył, nie zwracając uwagi na nikogo, gruby, naraz urwał, czknął, [...] i oblizał się, pokazując spiczasty, maleńki, dziewczynkowaty jakiś język.

źródło: NKJP: Stanisław Lem:Pamiętnik znaleziony w wannie, 1961

Ona nie jest śmieszna, czasem bywa zabawna. A to dlatego, że od czasu do czasu robią jej się dołki w policzkach. Zmrużone oczy, dziewczynkowate skrzywienie ust układają się w uśmiech kota [...]

źródło: NKJP: Ewa Wieczorek: Nie chce, nie dba, żartuje, Gazeta Wyborcza, 1999-04-24

Ze zdumieniem odkryła też, iż jedyną osobą, której chciałaby się zwierzyć i z którą mogłaby bez obawy o wyszydzenie jej dziewczynkowatych rozterek podzielić się swoim bólem, był cyniczny i nieodgadniony Ernest.

źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006