nakurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pokryć coś kurzem lub inną rozdrobnioną substancją

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Pogoda

zjawiska atmosferyczne

	synonimy:	napadać nawalić
	hiperonimy:	zasypać

Pytałam, czy mam mu rosołku nawarzyć, ale nakurzył mi pierzem, nic nie powiedział i poszedł spać na parapet.

źródło: Internet

Od poniedziałku ma nakurzyć 2 metry śniegu.

źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakurzyłem +(e)m nakurzył	nakurzyłam +(e)m nakurzyła	nakurzyłom +(e)m nakurzyło	nakurzyliśmy +(e)śmy nakurzyli	nakurzyłyśmy +(e)śmy nakurzyły
2 os.	nakurzyłeś +(e)ś nakurzył	nakurzyłaś +(e)ś nakurzyła	nakurzyłoś +(e)ś nakurzyło	nakurzyliście +(e)ście nakurzyli	nakurzyłyście +(e)ście nakurzyły
3 os.	nakurzył	nakurzyła	nakurzyło	nakurzyli	nakurzyły

bezosobnik: nakurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nakurzmy
2 os.	nakurz	nakurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakurzyłbym bym nakurzył	nakurzyłabym bym nakurzyła	nakurzyłobym bym nakurzyło	nakurzylibyśmy byśmy nakurzyli	nakurzyłybyśmy byśmy nakurzyły
2 os.	nakurzyłbyś byś nakurzył	nakurzyłabyś byś nakurzyła	nakurzyłobyś byś nakurzyło	nakurzylibyście byście nakurzyli	nakurzyłybyście byście nakurzyły
3 os.	nakurzyłby by nakurzył	nakurzyłaby by nakurzyła	nakurzyłoby by nakurzyło	nakurzyliby by nakurzyli	nakurzyłyby by nakurzyły

bezosobnik: nakurzono by

bezokolicznik: nakurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nakurzywszy

gerundium: nakurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kurzyć

Rz_osobowy	+	nakurzyć	+	CZYM
ø	+	nakurzyć	+	CZEGO