poddusić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ściskając komuś szyję lub zatykając nos przez krótki czas, spowodować, że nie może on prawidłowo oddychać

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Nienawidziła swego brata i przemyśliwała, jakby go tu poddusić poduszką, nie na śmierć, ale trochę. źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Powrót brata, Polityka, nr 2268, 2000-10-21
	Chciałbym powiedzieć kilka słów o przepisach. Nie zezwalają one na jakąkolwiek brutalność. Np. kiedy kowboj chwyci cielę na lasso, musi je natychmiast wypuścić z dłoni, żeby nie poddusić zwierzaka. źródło: NKJP: Maciej Węgrzyn: Lęk w oczach, Gazeta Wrocławska, 2002-08-29
	Podczas postępowania wyszło na jaw, że w połowie stycznia 2002 roku Piotr W. poddusił matkę, później ugodził ją nożem. źródło: NKJP: Agnieszka Smogulecka: Matkobójca skazany, Polska Głos Wielkopolski, 2003-10-23
	Z opinii biegłego medycyny sądowej wynika, że dziewczyna przed śmiercią została pobita. Później sprawca poddusił ją tak, że straciła przytomność, a następnie zadał kilkadziesiąt ciosów nożem i siekierą. źródło: NKJP: Izabela Czuban: Zignorowany alarm, Gazeta Wrocławska, 2003-02-26

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poddusiłem +(e)m poddusił	poddusiłam +(e)m poddusiła	poddusiłom +(e)m poddusiło	poddusiliśmy +(e)śmy poddusili	poddusiłyśmy +(e)śmy poddusiły
2 os.	poddusiłeś +(e)ś poddusił	poddusiłaś +(e)ś poddusiła	poddusiłoś +(e)ś poddusiło	poddusiliście +(e)ście poddusili	poddusiłyście +(e)ście poddusiły
3 os.	poddusił	poddusiła	poddusiło	poddusili	poddusiły

bezosobnik: podduszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podduśmy
2 os.	podduś	podduście

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poddusiłbym bym poddusił	poddusiłabym bym poddusiła	poddusiłobym bym poddusiło	poddusilibyśmy byśmy poddusili	poddusiłybyśmy byśmy poddusiły
2 os.	poddusiłbyś byś poddusił	poddusiłabyś byś poddusiła	poddusiłobyś byś poddusiło	poddusilibyście byście poddusili	poddusiłybyście byście poddusiły
3 os.	poddusiłby by poddusił	poddusiłaby by poddusiła	poddusiłoby by poddusiło	poddusiliby by poddusili	poddusiłyby by poddusiły

bezosobnik: podduszono by

bezokolicznik: poddusić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poddusiwszy

gerundium: podduszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podduszony

odpowiednik aspektowy: podduszać

+

poddusić

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. dusić