trzpiot
-
osoba, która żyje beztrosko, nie traktując różnych rzeczy zbyt poważnie lub spędzając czas na zabawie czy psotach
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- iluśletni, mały; uśmiechnięty, wesoły; lekkomyślny, roztrzepany trzpiot
-
Kiedyś, jako mała dziewczynka powiedziała, rysując palcem po globusie, że będzie jeździła po świecie. Teraz tamte marzenia się spełniają. To dobrze, chociaż bardzo przeżywamy każdy jej dłuższy wyjazd. Przecież to jeszcze taki trzpiot, jak to szesnastolatka.
źródło: NKJP: Agata Bochenek: Kopciuszek u Armaniego, Wieści Podwarszawskie, nr 51, 2002-12-22
[...] to największy trzpiot w zespole i najbardziej roztargniona dziewczyna z całej czwórki. Nikt już się nie dziwi, gdy oświadcza, że czegoś właśnie zapomniała zabrać.
źródło: NKJP: Grzegorz Mikuła: Uroda, wdzięk, gracja Naprzód Bardotki! - krzyczał z trybun podczas igrzysk w Sydney znakomity trener, Tadeusz Piguła, gdy polskie florecistki walczyły o złoto. - Jak to, dlaczego Bardotki? Jedna zgra, Trybuna Śląska, 2000-12-01
Na naszych oczach młody Irańczyk: trochę bezmyślny i trochę sprytny trzpiot, pracujący na budowie — zmienia się, dojrzewa i szlachetnieje, pod wpływem niespodziewanego odkrycia, że mały, nielegalnie pracujący Afgańczyk jest przebraną dziewczyną.
źródło: NKJP: Maria Malatyńska: Deszcz, Gazeta Krakowska, 2005-02-12
Oddawać się utopijnym rojeniom - szydzą realiści - wypada najwyżej romantycznym podlotkom i egzaltowanym młodziakom z puchem tam, gdzie mężczyzna ma wąsy, a także trzpiotom, dziwakom, postrzeleńcom.
źródło: NKJP: Wojciech Giełżyński: Inne światy, inne drogi, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. trzpiot
trzpioci
trzpiotowie
ndepr trzpioty
depr D. trzpiota
trzpiotów
C. trzpiotowi
trzpiotom
B. trzpiota
trzpiotów
N. trzpiotem
trzpiotami
Ms. trzpiocie
trzpiotach
W. trzpiocie
trzpioci
trzpiotowie
ndepr trzpioty
depr -
Rzeczownik od dawnego czasownika trzpiotać 'trzepotać' < psł. *trepetati (z redukcją samogłoski e > ь w pierwszej sylabie).