stronniczo
-
w sposób świadczący o tym, że ktoś przedstawia lub ocenia coś niezgodnie z faktami, kierując się własnymi upodobaniami i interesami
-
[stronniczo]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: tendencyjnie
antonimy: bezstronnie
obiektywnie
hiperonimy: nieobiektywnie
-
Nie ma wątpliwości, że sędzia prawie nie zapoznała się z aktami, nie wniknęła w meritum zagadnienia, a potraktowała Martę nieobiektywnie, jeśli nie powiedzieć wyraźnie stronniczo.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
Na przeszkodzie do sukcesu łodzian stanął wówczas stronniczo prowadzący te zawody arbiter główny.
źródło: NKJP: Z Górnikiem trzeba zagraś lepiej, Express Ilustrowany, 2001-05-11
Także o kilku głośnych i brzemiennych w skutki tekstach i audycjach ostatnich miesięcy mówi się, że były przygotowane lub inspirowane przez służby i dlatego zawierały stronniczo dobrane fakty, informacje niewiadomego pochodzenia albo historie w oczywisty sposób wyssane z grubego palca.
źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Agencja prasowa donosi, Polityka, 2005-06-25
Zachował się stronniczo, a przecież prokurator powinien być bezstronny i brać pod uwagę zarówno okoliczności przemawiające za podejrzanym, jak i przeciwko niemu.
źródło: NKJP: Leszek Piotrowski: Domysły, Trybuna Śląska, 2001-01-17
-
część mowy: przysłówek
stopień równy stronniczo
-