rozwikłać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

sprawić, że coś, co było niewiadome lub tajemnicze albo niejasne, zostało rozwiązane czy wyjaśnione bądź przestało istnieć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	synonimy:	rozplątać rozsupłać
	hiperonimy:	rozwiązać

sąd rozwikłał coś, policja rozwikłała coś
rozwikłać tajemnicę, zagadkę; łamigłówkę, szyfr; dylemat, problem, przyczynę czegoś, sprawę, zagadnienie; aferę (branżową, korupcyjną...), morderstwo, spór
rozwikłać coś do końca
rozwikłać coś częściowo; szybko; trudno
pomóc; chcieć, musieć, potrafić, próbować, starać się, usiłować, udać się; postanowić rozwikłać coś

	[...] wreszcie, po wielu trudach [...] rozwikłał zagadkę swego ojca Stanisława i wie już czemu ten, na stare lata, porzucił rodzinne pielesze, i w popłochu uciekłszy z Polski, osiadł w Niemczech. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	Wszystkie te rozwiązania służą, jak sądzę, rozwikłaniu problemów, które dzisiaj w praktyce dotyczącej obywatelstwa się pojawiały [...]. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 07.06.2000
	– Konflikt trwa, choć chciałbym go rozwikłać. Myślę, że nad jeziorem jest dość miejsca i na plażę, i na drogę – mówi [...] wiceburmistrz miasta i gminy Kórnik. źródło: NKJP: RD: Z kapuchą przez plażę, Gazeta Poznańska, 2006-06-09
	Czy prokuratura rozwikła, kto ewentualnie pociągał za sznurki? źródło: NKJP: Magdalena Hodak: Hojny pan, Dziennik Łódzki, 2004-02-16
	[...] próba rozwikłania, czy za sloganami prezesa naprawdę kryje się konkretny ludzki dramat, wywołuje jego niezadowolenie. źródło: NKJP: Małgorzata Iskra: Uzdrowiciel-samozwaniec?, Gazeta Krakowska, 2004-02-13

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozwikłałem +(e)m rozwikłał	rozwikłałam +(e)m rozwikłała	rozwikłałom +(e)m rozwikłało	rozwikłaliśmy +(e)śmy rozwikłali	rozwikłałyśmy +(e)śmy rozwikłały
2 os.	rozwikłałeś +(e)ś rozwikłał	rozwikłałaś +(e)ś rozwikłała	rozwikłałoś +(e)ś rozwikłało	rozwikłaliście +(e)ście rozwikłali	rozwikłałyście +(e)ście rozwikłały
3 os.	rozwikłał	rozwikłała	rozwikłało	rozwikłali	rozwikłały

bezosobnik: rozwikłano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozwikłajmy
2 os.	rozwikłaj	rozwikłajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozwikłałbym bym rozwikłał	rozwikłałabym bym rozwikłała	rozwikłałobym bym rozwikłało	rozwikłalibyśmy byśmy rozwikłali	rozwikłałybyśmy byśmy rozwikłały
2 os.	rozwikłałbyś byś rozwikłał	rozwikłałabyś byś rozwikłała	rozwikłałobyś byś rozwikłało	rozwikłalibyście byście rozwikłali	rozwikłałybyście byście rozwikłały
3 os.	rozwikłałby by rozwikłał	rozwikłałaby by rozwikłała	rozwikłałoby by rozwikłało	rozwikłaliby by rozwikłali	rozwikłałyby by rozwikłały

bezosobnik: rozwikłano by

bezokolicznik: rozwikłać

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

rozwikławszy

gerundium: rozwikłanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozwikłany

odpowiednik aspektowy: rozwikływać

	+	rozwikłać	+	CO
	+	rozwikłać	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. wikłać