aj

  • wyraz służący do uzewnętrznienia reakcji nadawcy na jakieś nagłe i niemiłe dla niego zdarzenie lub sytuację
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

  • - Więc mówię do Reginy: „Regina, dolej wody.” I wtedy się dopiero okazało, że nie ma do czego dolewać. Aj, co za kłopot. Aj, co za wstyd.

    źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

    Dobrze, dobrze, że tak, się skończyło, myśli, niechcący włącza w prysznicu opcję masaż, dużo cienkich strumyczków, ostrych jak igły, aj!

    źródło: NKJP: Marek Kochan: Plac zabaw, 2007

    Można! - oświadczył mężnie pan Prezydent i wyciągnął rękę, przy czym zdecydowanym ruchem odwinął rękaw marynarki i koszuli. Ledwie to jednak zrobił, krzyknął przeraźliwie: - Aj! Aj ! To boli!

    źródło: NKJP: Maria Krüger: Karplcia, 1959

  • część mowy: wykrzyknik

  • Wykrzyknik pochodzenia dźwiękonaśladowczego, istniejący również w innych językach (gdzie powstał najpewniej niezależnie).

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XIV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 14.12.2015