au

  • wyraz służący do uzewnętrznienia reakcji nadawcy na ból
  • Występuje także w postaci:  auu ,  auuu  itd., tj. ze zwielokrotnieniem ostatniej litery, co ma ilustrować wydłużenie dźwięku, do którego się odnosi.

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

  • Oddziałowy odchodzi, a lekarz pochyla się nade mną i zaczyna obmacywać mi głowę. - Au !... - stękam, gdy dotyka skroni. - Tu boli.

    źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998

    - Au, co ty wyprawiasz...?! - wrzasnęła dziewczynka ze złością.

    źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Róża Selerbergu, 2006

    - Auu ! - wył tamten, gdy Piotr wykręcał mu prawą rękę. - Puść! Bo złamiesz!...

    źródło: NKJP: Jacek Rębacz: Zakopane: sezon na samobójców, 2006

    Auu – syknął z bólu i odruchowo dotknął piekącej wargi.

    źródło: NKJP: Przemek Franczak: Smecz towarzyski, Gazeta Krakowska, 2007-07-21

  • część mowy: wykrzyknik

  • Wyraz dźwiękonaśladowczy.

CHRONOLOGIZACJA:
1593, SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 23.11.2016