-
1.
książk. grupa ludzi wybitnych w jakiejś dziedzinie lub zasłużonych dla jakiegoś kraju -
[pante-on]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- europejski, światowy; paryski, polski; olimpijski panteon; panteon narodowy; jazzowy, literacki, poetycki
- panteon autorytetów, bohaterów, gwiazd, sław, wielkich, wybitnych, zasłużonych; chwały, nauki, pamięci, sztuki
- szczyt panteonu
- miejsce w panteonie
- trafić, wejść do panteonu
- znaleźć się w panteonie
-
Stuletnia tradycja przyznawania Nagród Nobla w dziedzinie literatury uczyniła swoje: jej laureaci to panteon sław XX wieku.
źródło: NKJP: Barbara Riss: Twórcy, których trzeba znać, Wiedza i Życie, 2001
Zamoyski przeszedł [...] do narodowego panteonu jako wielki mąż stanu i mecenas sztuki.
źródło: NKJP: Jerzy Besala: Komu ufać?, Polityka, 2004-11-27
Przed kilkoma laty błyszczeli w panteonie gwiazd muzyki klubowej.
źródło: NKJP: (mp): Islandzkie gejzery, Dziennik Bałtycki, 2006-03-17
Panteony pamięci ogólnoludzkiej czy narodowego uznania są trwalsze od grobowców, mauzoleów, pomników czy świątyń.
źródło: NKJP: Jerzy W. Borejsza:Historia, Gazeta Wyborcza, 1997-04-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. panteon
panteony
D. panteonu
panteonów
C. panteonowi
panteonom
B. panteon
panteony
N. panteonem
panteonami
Ms. panteonie
panteonach
W. panteonie
panteony
-
+ panteon + (KOGO/CZEGO)+ panteon + (JAKI) -
internac.
ang. pantheon
fr. panthéon
niem. Pantheon
z gr. pántheion 'poświęcone wszystkim bogom'