-
3.
archit. miejsce, w którym znajdują się groby lub pomniki wybitnych ludzi -
[pante-on]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć -
Na lotnisku w stolicy jest panteon pionierów lotnictwa.
źródło: NKJP: Alicja Bogiel: Polak potrafi, Gazeta Lubuska, 2005
Kościół ten jest panteonem rodowym Krasińskich. Nagrobki Krasińskich wykonywali w swoich warsztatach najlepsi artyści polscy z Warszaw i niemieccy z Gdańska.
źródło: NKJP: Lechosław Herz: Wardęga Opowieści z pobocza drogi, 2010
Kiedy zaś po śmierci Kraszewskiego chciano go pochować w narodowym panteonie na Skałce w Krakowie, trumna musiała dotrzeć na miejsce okrężną drogą.
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Trzy panteony, gdzie spoczywają prochy wielkich Polaków, znajdują się poza Polską: cmentarz Pére-Lachaise w Paryżu, cmentarz na Rossie w Wilnie i cmentarz Łyczakowski we Lwowie.
źródło: NKJP: Michał Jankowiak: Księga pamięci, Głos Wielkopolski, 2004-11-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. panteon
panteony
D. panteonu
panteonów
C. panteonowi
panteonom
B. panteon
panteony
N. panteonem
panteonami
Ms. panteonie
panteonach
W. panteonie
panteony
-
+ panteon + (KOGO) -
internac.
ang. pantheon
fr. panthéon
niem. Pantheon
z gr. pántheion 'poświęcone wszystkim bogom'