-
2.
książk. ogół bogów w danej religii -
[pante-on]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
- egipski, hinduski, grecki, rzymski, słowiański panteon
- panteon bogów, bożków, bóstw
-
W następstwie takiej polityki wyznaniowej rozrastał się w Rzymie panteon, do którego wchodziły coraz to nowe bóstwa.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Kartograficzne i geograficzne dzieło Eratostenesa, jak na swą epokę zdumiewająco dokładnie obrazujące powierzchnię ziemi, było dedykowane greckiemu panteonowi, głównie bóstwom misteriów eleuzyńskich - Hermesowi, Demeter, Persefonie.
źródło: NKJP: Henryk Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957, 1996
Według litewskiej badaczki główną przyczyną zepchnięcia bogini na dalszy plan, a co za tym idzie – zmarginalizowania kobiet, było pojawienie się w III tys. p.n.e. koczowniczych indoeuropejskich plemion pasterzy [...] z panteonem męskich bogów.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Nieboskie wenuski, Polityka, 2009-06-27
W panteonie Szaunisów bóstwem najważniejszym była kobieta, potocznie zwana Naszą Babcią lub Stwórcą.
źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
W starożytnych panteonach znajdowało się 12 głównych bogów.
źródło: NKJP: Andrzej Piecuch: Śladami twórczości Dušana Jurkoviča, Gazeta Krakowska, 2007-10-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. panteon
panteony
D. panteonu
panteonów
C. panteonowi
panteonom
B. panteon
panteony
N. panteonem
panteonami
Ms. panteonie
panteonach
W. panteonie
panteony
-
+ panteon + (KOGO)+ panteon + (JAKI) -
internac.
ang. pantheon
fr. panthéon
niem. Pantheon
z gr. pántheion 'poświęcone wszystkim bogom'