oburzać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

reagować w sposób okazujący sprzeciw lub niezadowolenie i gniew z jakiegoś powodu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

obruszać się

	Radni AWS odczytali oświadczenie, w którym oburzają się na zachowanie prezydenta. źródło: NKJP: (rak): Pensja ani drgnie, Dziennik Bałtycki, 2000-10-02
	Mieszkańcy oburzają się, że przy układaniu oferty nie pytano ich o zdanie. źródło: NKJP: Agnieszka Kopacz: O telewizji na sesji, Sztafeta, 2008-03-13
	- Bzdura! - Oburza się z rozmowie z „Pomorską” Ewa, bydgoszczanka. - Weszłam do tramwaju i po pięciu sekundach kontroler poprosił o bilet. Mimo że zdążyłam go skasować, on stwierdził, że zrobiłam to po ogłoszeniu kontroli - wspomina. źródło: NKJP: (domi): Bydgoszcz: Siuda jest zadowolony. A bydgoszczanie kontrolerów mają dość, Gazeta Pomorska, 2010-03-25
	[...] Doskonale wypadła scena, w której Est w myślach oburza się, że jej brat-kioskarz z żoną ośmielają się być szczęśliwi pomimo braku większych ambicji życiowych [...]. źródło: NKJP: Agnieszka Szady: Przy herbacie: Postmodernizm i brutalność w literaturze dla panien, Esensja, 2009-08-21

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oburzałem się +(e)m się oburzał	oburzałam się +(e)m się oburzała	oburzałom się +(e)m się oburzało	oburzaliśmy się +(e)śmy się oburzali	oburzałyśmy się +(e)śmy się oburzały
2 os.	oburzałeś się +(e)ś się oburzał	oburzałaś się +(e)ś się oburzała	oburzałoś się +(e)ś się oburzało	oburzaliście się +(e)ście się oburzali	oburzałyście się +(e)ście się oburzały
3 os.	oburzał się	oburzała się	oburzało się	oburzali się	oburzały się

bezosobnik: oburzano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się oburzał będę się oburzać	będę się oburzała będę się oburzać	będę się oburzało będę się oburzać	będziemy się oburzali będziemy się oburzać	będziemy się oburzały będziemy się oburzać
2 os.	będziesz się oburzał będziesz się oburzać	będziesz się oburzała będziesz się oburzać	będziesz się oburzało będziesz się oburzać	będziecie się oburzali będziecie się oburzać	będziecie się oburzały będziecie się oburzać
3 os.	będzie się oburzał będzie się oburzać	będzie się oburzała będzie się oburzać	będzie się oburzało będzie się oburzać	będą się oburzali będą się oburzać	będą się oburzały będą się oburzać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oburzajmy się
2 os.	oburzaj się	oburzajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oburzałbym się bym się oburzał	oburzałabym się bym się oburzała	oburzałobym się bym się oburzało	oburzalibyśmy się byśmy się oburzali	oburzałybyśmy się byśmy się oburzały
2 os.	oburzałbyś się byś się oburzał	oburzałabyś się byś się oburzała	oburzałobyś się byś się oburzało	oburzalibyście się byście się oburzali	oburzałybyście się byście się oburzały
3 os.	oburzałby się by się oburzał	oburzałaby się by się oburzała	oburzałoby się by się oburzało	oburzaliby się by się oburzali	oburzałyby się by się oburzały

bezosobnik: oburzano by się

bezokolicznik: oburzać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: oburzając się

gerundium: oburzanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: oburzający się

odpowiednik aspektowy: oburzyć się

	+	oburzać się	+	na KOGO/CO
	+	oburzać się	+	że ZDANIE

Zob. burzyć