deizm
-
filoz. rel. pogląd teologiczno-filozoficzny uznający istnienie Boga jako stwórcy, ale odrzucający jego ingerencję w życie ludzi i bieg historii
-
Ms. lp wymawiany: [deiźmie] lub [deizmie].
-
[deism] lub [deizm] albo [dejism] lub [dejizm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- oświeceniowy deizm
- zwolennik; definicja deizmu
- ateizm, deizm; teizm, deizm; deizm, panteizm
- wyznawać deizm
-
[...] Głęboko wierzący renesansowi humaniści – od Dantego po Erazma z Rotterdamu – i wreszcie racjonaliści – Galileusz i Kartezjusz – uruchomili proces „odejmowania Boga” (Taylor) od spraw świeckich, powodując wybuchy oświeceniowego deizmu Rousseau, Woltera [...].
źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Odejmowanie Boga, Polityka, 2009-12-05
[...] Pisano o oświeceniu (w domyśle: Bożym) przeciwstawianym „modnej mądrości wieku teraźniejszego”, potępiając ateizm, deizm, niedowiarstwo, bezbożność etc.
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
Inspirując się deizmem i akceptując kantowską koncepcję religii, nie był jednak Wigura kryptoateistą.
źródło: NKJP: Wit Jaworski: Z dziejów filozofii w Polsce. 1804-1817, 1997
Bóg więc jest, ale w świecie nie ma przyczyn celowych ani boskiego wtrącania się w nasze sprawy; ponadto deizm jest nosicielem zgubnego pomysłu religii racjonalnej, głosi więc, że z tradycji religijnej tylko to przechować wolno, co się w świetle rozumu ostoi [...].
źródło: NKJP: Leszek Kołakowski: Dziwne przygody pana Kartezjusza czterystolatka, Gazeta Wyborcza, 1996-03-30
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. deizm
deizmy
D. deizmu
deizmów
C. deizmowi
deizmom
B. deizm
deizmy
N. deizmem
deizmami
Ms. deizmie
deizmach
W. deizmie
deizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. deism
fr. déisme
niem. Deismus
z łac. deus 'bóg'