-
3.
w filozofii, psychologii i socjologii: pogląd głoszący, że człowiek jest jednostką twórczą i sam tworzy otaczającą go rzeczywistość oraz wiedzę o świecie -
Ms. lp wymawiany: [konstruktywiźmie] lub [kąstruktywiźmie], [konstruktywizmie] lub [kąstruktywizmie].
-
[konstruktywism] lub [kąstruktywism], [konstruktywizm] lub [kąstruktywizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
Konstruktywizm społeczny [...] opiera się na założeniu, że rzeczywistość, która nas otacza, jest konstruowana społecznie, dla jej uczestników nie istnieje więc obiektywnie, ale jest wytwarzana w procesie nabywania intersubiektywnych doświadczeń.
źródło: NKJP: Beata Glinka: Kulturowe uwarunkowania przedsiębiorczości w Polsce, 2008
Michael J. Mahoney (1991), odwołując się do twierdzeń konstruktywizmu, twierdzi, że każda osoba posiada ukryte teorie, dzięki którym definiuje swoje doświadczenia.
źródło: NKJP: Jan Czesław Czabała: Czynniki leczące w psychoterapii, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. konstruktywizm
konstruktywizmy
D. konstruktywizmu
konstruktywizmów
C. konstruktywizmowi
konstruktywizmom
B. konstruktywizm
konstruktywizmy
N. konstruktywizmem
konstruktywizmami
Ms. konstruktywizmie
konstruktywizmach
W. konstruktywizmie
konstruktywizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. constructivisme
ros. konstruktivizm
z łac. constrūctio 'spojenie, budowa'