zbujać - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. powiedzieć nieprawdę

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

bujnąć

	Sprzedałem, synu. Ale jeśli chcesz znać całą prawdę, to nie była szabla dziadka Tomasza. Trochę cię zbujałem. Wyhandlowałem ją w Olsztynie od Ruskich. źródło: NKJP: Tomek Tryzna: Idź kochaj i niech ci nie pomoże żadna na ziemi rzecz, 2010
	Grubymi nićmi szyte. Nawet zbujać porządnie nie potrafił. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	- Wejście do lochów wcale nie jest zamurowane - oświadczam z tryumfem. - Pokojówka praciotki, pani Rózia, próbowała mnie zbujać... źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
	Zbujaj, że cię brzuch boli. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
	Jeśli zapyta... to co? Zbujać, że dostałem od stryja lub ciotki? źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: zbujano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zbujajmy
2 os.	zbujaj	zbujajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zbujałbym bym zbujał	zbujałabym bym zbujała	zbujałobym bym zbujało	zbujalibyśmy byśmy zbujali	zbujałybyśmy byśmy zbujały
2 os.	zbujałbyś byś zbujał	zbujałabyś byś zbujała	zbujałobyś byś zbujało	zbujalibyście byście zbujali	zbujałybyście byście zbujały
3 os.	zbujałby by zbujał	zbujałaby by zbujała	zbujałoby by zbujało	zbujaliby by zbujali	zbujałyby by zbujały

bezosobnik: zbujano by

bezokolicznik: zbujać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zbujawszy

gerundium: zbujanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zbujany

odpowiednik aspektowy: bujać

	+	zbujać	+	(KOGO)
	+	zbujać	+	że ZDANIE

Zob. bujać