kabotyn
-
książk. pejorat. osoba popisująca się i stosująca niewyszukane efekty, żeby koncentrować na sobie uwagę innych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- kabotyn i błazen, kabotyn i głupek; idiota i kabotyn
-
To idiotyczne - oburzał się Barański. - Ten kabotyn spędził chłopstwo przed kościół i urządza wiec patriotyczny.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
Bernard [...] to dla jednych kabotyn, aktorzyna oraz specjalista od ciemnych interesów, dla innych sympatyczny, ludyczny Dyl Sowizdrzał, gawędziarz, cwaniak, który w pewnym momencie po ludzku pobłądził.
źródło: NKJP: Roman Lewandowski: Monsieur Dyzma, Polityka, 2001-05-19
Doświadczony aktor i scenarzysta zagrał w niej sympatycznego kabotyna, który żeruje na ludzkiej naiwności.
źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Och, ten off!, Polityka, 2002-10-26
Był nie tyle wielkim aktorem, co wielkim kabotynem.
źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Teatr ogromny, Mazowieckie To i Owo, 2005-02-26
Nie oznacza to jednak, że kabotyni wymarli całkowicie, ale rodzice powinni bezwzględnie tępić takich nauczycieli i myślę, że są na to sposoby.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kabotyn
kabotyni
ndepr kabotyny
depr D. kabotyna
kabotynów
C. kabotynowi
kabotynom
B. kabotyna
kabotynów
N. kabotynem
kabotynami
Ms. kabotynie
kabotynach
W. kabotynie
kabotyni
ndepr kabotyny
depr -
fr. cabotin