kabotyn

  • książk.  pejorat.  osoba popisująca się i stosująca niewyszukane efekty, żeby koncentrować na sobie uwagę innych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

    • kabotyn i błazen, kabotyn i głupek; idiota i kabotyn
  • To idiotyczne - oburzał się Barański. - Ten kabotyn spędził chłopstwo przed kościół i urządza wiec patriotyczny.

    źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

    Bernard [...] to dla jednych kabotyn, aktorzyna oraz specjalista od ciemnych interesów, dla innych sympatyczny, ludyczny Dyl Sowizdrzał, gawędziarz, cwaniak, który w pewnym momencie po ludzku pobłądził.

    źródło: NKJP: Roman Lewandowski: Monsieur Dyzma, Polityka, 2001-05-19

    Doświadczony aktor i scenarzysta zagrał w niej sympatycznego kabotyna, który żeruje na ludzkiej naiwności.

    źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Och, ten off!, Polityka, 2002-10-26

    Był nie tyle wielkim aktorem, co wielkim kabotynem.

    źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Teatr ogromny, Mazowieckie To i Owo, 2005-02-26

    Nie oznacza to jednak, że kabotyni wymarli całkowicie, ale rodzice powinni bezwzględnie tępić takich nauczycieli i myślę, że są na to sposoby.

    źródło: NKJP: Internet

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kabotyn
    kabotyni
    ndepr
    kabotyny
    depr
    D. kabotyna
    kabotynów
    C. kabotynowi
    kabotynom
    B. kabotyna
    kabotynów
    N. kabotynem
    kabotynami
    Ms. kabotynie
    kabotynach
    W. kabotynie
    kabotyni
    ndepr
    kabotyny
    depr
  • fr. cabotin

CHRONOLOGIZACJA:
1886, Ateneum, t. 43, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 08.01.2020