-
1.
książk. odważny i zaradny młody mężczyzna, podejmujący niebezpieczne lub trudne zadania -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Był prawdziwym junakiem, czuł młodość rozlewającą się w żyłach, bijącą wszystkimi porami ciała.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
Kto junak i chwat, ten na nogach stoi, kto kiep i churlęga, ten na ziemi leży.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Carlo Magalotti, dzielny junak, zbyt był dufny, przewidując powodzenie. Niełatwo dognać tego, co ucieka.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
I nie ma jej się co dziwić, że się zakochała, bo przystojny był z niego gość. Wysoki blondyn jakby trochę rudy, oczy niebieskie, nos orli, mina junaka.
źródło: NKJP: Tomek Tryzna: Idź kochaj i niech ci nie pomoże żadna na ziemi rzecz, 2010
Na tyle już potrafiłem czytać w twarzach mieszkańców [...], żem zmiarkował, jacy to ludzie do nas się przyłączyli: junacy o odważniejszym niż u innych sercu, śmiałkowie pragnący się odznaczyć, a których pewnie paliły nasze szyderstwa i rzucone im słowa o tchórzach.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. junak
junacy
ndepr junaki
depr D. junaka
junaków
C. junakowi
junakom
B. junaka
junaków
N. junakiem
junakami
Ms. junaku
junakach
W. junaku
junacy
ndepr junaki
depr -
psł. *junakъ 'młodzieniec'