kajuta
-
znajdujące się na statku zamykane pomieszczenie mieszkalne przeznaczone dla jednej lub kilku osób
-
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport
transport wodny -
- duszna; kapitańska kajuta
- kajuta kapitana
- kajuta pod pokładem
- kajuta na rufie
- wejść do kajuty; wyjść z kajuty
-
Na statku mieszkali w kajucie i prawie nie zadawali się z innymi pasażerami.
źródło: NKJP: Max Cegielski: Masala, 2002
Większość inżynierów gnieździła się w maleńkich kajutach ze składanymi kojami, ale on [...] został umieszczony w kabinie drugiej klasy z podwójnym małżeńskim łożem i składaną dostawką dla Fiony.
źródło: NKJP: Neal Stephenson: Diamentowy wiek, Esensja, 2007-06
Szwedzi i dewizowi pasażerowie mogli korzystać z kajut, salonów, restauracji i sklepów zaopatrzonych nieporównanie lepiej od wszystkich razem wziętych polskich Peweksów. Dla nas były one niedostępne.
źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Panienka w PRL-u, 2007
W czasach, gdy statek pływał jeszcze po Wiśle, była to kajuta załogi, z kojami czy pryczami, zaniedbana i zdewastowana.
źródło: NKJP: Tomasz Domaniewski: Niedaleko od prawdy, 1975
Na prawo od schodów po obu stronach porozmieszczane były kajuty, z kapitańską na końcu.
źródło: NKJP: Bartłomiej Misiniec: Gladiatorzy i piraci, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kajuta
kajuty
D. kajuty
kajut
C. kajucie
kajutom
B. kajutę
kajuty
N. kajutą
kajutami
Ms. kajucie
kajutach
W. kajuto
kajuty
-
internac.
niem. Kajüte
ros. kajúta
z hol. kajuit
W XVI w. wyjątkowo w znaczeniu 'jakiś ozdobny szczegół garderoby'. Równie wyjątkowo w XVI w. we współczesnym znaczeniu odnotowano wyraz kehita (SPXVI).